Men hóast dysturin ímóti Kyndli um triðjaplássið í kappingini henda veturin ikki var so minnisverdur annars, gav hann eitt úrslit, ið enn einaferð fekk H71-kvinnurnar at skriva seg inn í søgu felagsins.

Gamaní, høvdu vit øll somul ynskt okkum at spælt FM-finalur og ikki minst at vunnið tær, kundu vit fegnast um, at bronsan hesaferð altso var tann fyrsta medaljan, kvinnuliðið vinnur í landskappingarhøpi. Ein søgulig medalja, hóast alt!

Sum sagt, byrjaði dysturin eftir vanliga leistinum, har tað spakuliga gjørdist H71, ið tók leiðsluna og enntá hevði hug til at økja hana í stigum.

Trý mál vóru á muni í hálvleikinum, men fyrsta triðingin av seinna hálvleiki slapp Kyndil at vinna seg upp á javnt og enntá at yvirhála. H71 svaraði aftur eina løtu, men slapp ikki heilt frá Kyndli, so tað var ikki næstan heilt til endans, at vit kundu anda útaftur.

Eitt mál var á muni og vit høvdu munin, so tí gjørdust tað H71-kvinnurnar, ið kundu standa eftir við heiðursmerkjum um hálsin. So langt kom tað ongantíð seinasta kappingarár, tá ið endin á kappingini varð avlýstur, men vónandi fer næsta ár at bera til at veksla bronsuna við okkurt annað slag…

H71-Kyndil 28-27 (17-14)

Málskjúttar: Jana Mittún 8, Marita Mortensen 8, Brynhild Pálsdóttir 4, Maria Halsdóttir Weyhe 3, Durita Toftum 3, Vár Bentsdóttir Zachariasen 2