Finnur var íðin og nærlagdur ítróttarskrivari í Oyggjatíðindi; deiliga analytiskur, tó uttan at keða lesaran við stakittsitaríi, ið tá eins væl er óskrivað.
Í so máta var Helmsdal ikki helt ólíkur hansara arbeiðsgeva, Dan Klein, líkaleiðis kantutur og ikki ræddur fyri at siga sína hajrtans meining. Hatta vóru tíðir.


Finnur Helmsdal, sáli

Greinin eitur "Hallur bjargar H71". At so myndin vísir ein, bókstaviga sæð, flúgvandi Jákup Símun, tað kemst ivaleyst av tí, at slík fotoshots fáa vit ikki nokk av.

Men teksturin er kanska mest um Hall Danielsen, sum opinbart hevur meistrað annað enn venjing og útskifting--hóast handa Iphone'in helst ikki er so rúkandi samd í tí síðsta partinum.

Óansæð, hetta var dystur í landskappingini, í bestudeild, har Hallur bæði javnaði og legði H71 framum í avgerandi dysti ímóti Kyndli. Hetta fyri at varðveita spenningin í deildini. Málmaður hjá Kyndli var Hans á Lag, ein skansi av aðrari verð.

Tó, tað er ikki so nógv sum málmaður, eg minni st Hans, men sum síðumann gjøgnum mestsum øll skúlaárini í Nonnuskúlanum og Kommunuskúlanum, eisini nevnt Vestre Fængsel. Altso, Kommunuskúlin, ikki hin.
Av onkrari grund, okkara ymiska lyndi, hugsi eg, hildu okkara lærarar, at tað var óvanliga snilt at plasera okkum báðar, friðarliga meg og ikki so friðarliga Hans, við síðuna av hvørjumøðrum. Og rætt so, tí tað eydnaðist mær at temja hann, óavvitað, væl at merkja, meðan Hans lærdi meg at spæla Reyvarhol og Amerikano.

Finnur skrivar, at "hoyvíkingar vóru meira cool. Tey eru jú vorðin so sigursvand". Ja, hevði hann bara vitað.

Stuttligur lesnaður, serliga tá so nógv nøvn ganga aftur í føroyska hondbóltsheiminum anno 2015.

Greinin hjá Finni í Oyggjatíðindum er at lesa her á tidarrit.fo.

Góðan lesihug!