Næsti FTZ-dystur er heimadystur, og til tað høvið hevur Petur Even Djurhuus skrivað oddagrein til faldaran. Men vit loyva okkum at prenta greinina longu nú, tí hon er sera viðkomandi í sambandi við steypafinalurnar nú í vikuskiftinum.

---
"Nej til rusgift". Hesa orðing plagdi eg at lesa á einum klistrimerki, ið okkurt yngri systkin hjá konuni hevði sett á eitt spegl í heimi teirra í Vestmanna og sum var fingið í avhaldsfelagnum Losjan, har flestu vestmenningar høvdu sína gongd í pørtum av tíðini í uppvøkstri sínum. Slík merki høvdu vit ikki í heimbygdini, tá henda rørsla ikki hevði nakað virksemi í Hoyvík. Onkur vil kanska vera við at tað neyvan hevði skatt um slíkt virksemi hevði verið rikið í Hoyvík í uppvøkstri okkara, tí eingin ivi skal vera í, at henda rørsla avgjørt hevur haft og enn hevur sín virkna og avgjørda leiklut í samfelagi okkara.

Tó er tað ein rús, ið sjálvt avhaldsrørslan góðkennir og tað er finalurúsurin. Hesin tølandi og altumfevnandi rúsur, ið settur seg í likam og sál, tá ítróttarlið títt hevur bart seg ígjøgnum og stendur sigrandi eftir í semifinaluorrustu og nú bert bíðar eftir altavgerandi finalu. Ein bíðitíð har allir møguleikar enn eru opnir, sinnið er ríkt og tú kanst loyva tær at hava vónir og í dreymi lyfta sigursbikarinum um høvur, skuldi sigurin verið borin til húsa.

Hesum rúsi er hann, ið skrivar hesar reglur, í, eftir at fremsta lið okkara í gjár í Hoyvíkshøllini sigraði 25 – 20 á KÍF og harvið vann inn aftur tað tap á 21 – 23, vit vóru fyri í fyrru semifinaluni í Kollafirði hósdagin undan. Í seinru semifinaluni lat H71 ongantíð nakran iva vera í, at H71 veruliga ætlaði sær í steypafinaluna í ár. Longu tá 6 minuttir vóru farnir av dystinum, vóru vit á odda 6 – 0. Tá 22 minuttir vóru leiktir, hevði KÍF bert skorað tvey mál, vit vóru á odda 8 – 2 og høvdu dyggiliga jørðað ta leiðslu KÍF hevði undan dystinum og helst hevði ætlað at dúga á fyri at vinna sær finalusessiní steypakappingini.

Eftir at seinra semifinalan var lokin og greitt var, at H71 skuldi vera annað liðið í finaluni í fremstu deildini hjá monnum, var samstundis greitt, at H71 hevur lið í øllum steypafinalum í harradeildini í ár, nevniliga í D10, D12, D14, D16, D 18 og í fremstu mansdeildini og man hetta helst vera eitt slag av rekord innan hondbólt. Í kvinnudeildini eru vit sanniliga eisini væl umboðaði og hava vit lið við í trimum av fimm steypafinalunum, nevniliga í G10, G12 og G17 og vantar okkum bert lið við í finaluni í G 14 og fremstu kvinnudeildini. Í G14 taptu vit tepurt við 13-14 fyri VÍF í semifinaluni, men enn vantar nakað í hjá fremsta kvinnuliði okkara at koma í finaluumhvørvið.

So um nakar kann tosa um finalurús í skrivandi stund, so er tað H71 – og vit njóta hvørja løtu. Tí hóast felagið í ár verður 45 ár og ikki er nakar ársungi longur, so er tað fyrst hesi seinastu árini at bragdað hevur í hjá okkum í finaluhøpi. Ja fremsta manslið okkara hevur bert einaferð vunnið steypafinaluna og hevur H71 í allari tíð sínari bert tríggjar ferð verið við í steypafinaluni, harav einaferð við 2. liði.

Men tá tygum, kæri lesari, sita við hesum faldara í hondini, er hetta alt søga, finalan leikt og vinnarin funnin. Hvørt tað fyri okkum í Hoyvík verður sum Janus kvað á sinni: „Hvat hildu faðir og móðir, brøður og systir, um eg av leikvøllum kom, bæði svangur og tystur, skræddur, rivin og særdur, sigurin mistur – styrki teg Kristur“ ella um hoyvíkingar tá heldur við Freddy Mercury og Queen fara at kvøða „We are the champions“ vita vit til ta tíð.