Tá eru 11 stig á muni, og tað fer ikki at enda so galið hjá H71, so gott hjá Kyndli, at tað fer at vera Kyndil, ið gerst finalubúgvið, ikki H71.

Óansæð, í sannkenningini av, hvussu feitt tað er at vera í finalum, tá er tað hetta, og ikki onnur lið, vit skulu forhalda okkum til.
Nú steypasigurin er komin í hús, er tað imperativt, at vit halda á við góðu gongdini, vit hava upplivað, fyrst í seinna hálvfinalu-dystinum ímóti KÍF, síðani finaludystinum sunnudagin.
Tað er imperativt, at vit fáa so nógv stig, at vit hava møguleika fyri at gerast føroyameistarar. Og helst so væl fyri, sum nummar eitt í FTZ-deildini, at vit hava handa fyrimunin, ið heimavøllur gevur okkum.

Heldur enn gullfylla, so er tað mín greiði varhugi, at hópurin er altráur eftir at fylla uppí við gulli til felagið.
At hóast eitt óføra týðandi og stuttligt vikuskifti, at so eru okkara menn ikki mettir. Langt frá. Og hví eisini tað? Tað ræður um at vera ein serial-vinnari.

At skapa ein innbornan vinnaramentalitet á bestaliðnum í tann mun, at hópurin smakkar og osar av einum óafturtakiligum og óforskammaðum yvirkulturi. Ein frammanundan-skaptur andi, ið bara kringar seniorliðið á harrasíðuni. Ein andi, ið ikki er treytaður av persónum, men strukturi, søgu og etos.

Dysturin í kvøld er kl. 19:30, og tað er í Hoyvíkshøllini, á heimavølli, at vit skulu spíla okkum út og koma alt tættari FM-finaluplássi.

Sum altíð hevur hópurin tørv á tær, á svørtu fjepparafjøldini, so tað er at eta í góðari tíð, so tú fært teir fyrstu minuttirnar við.

Koyr á Maskinuna!